Huzuru hissettiren bir yer:Sülemaniye

    İstanbul'da keşfe çıktığım vakit,aklımda gidecek bir yer yoksa gittiğimde huzuru hisettiğim nadir yerlerden biri olan Sülemaniye 'ye giderim.Gittiğim yerlerde kimseye söylemediğim sadece bana özel kitap okuyacağım yerler bulurum.O yeri bulduğum vakit saatlerce oturup düşüncelere dalabilirim.
    Sülemaniye'ye gittiğinizde bir tarafı geçmişin izini taşıyıp diğer taraftan günümüz dünyasına yolculuk etmiş gibi hissediyorsunuz.Yönlendirmeleri takip ettiğiniz zaman sizi ilk önce Sülemaniye Cami'ne götürür.Gezdiğim camiler arasında oranın yeri benim için ayrıdır,bahçeye adım attığınız vakit başka bir  boyuta geçiyorsunuz,sizi nasıl hissedersiniz bilemem  ama bana hep böyle hissettiriyor.Keşfe çıktığımda yanımda muhakkak kalem ve defter bulunur..

Bahçede oturur, ordaki ağaçların bana anlattığı hikayeleri dinler defterime yazarım.Orada gezinen insanları izler onlar hakkında uydurduğum hikayeleri defterime kaydederim.Bazen gözümü  kapatır sadece dünyayı dinlerim.Buradan çıktığımda keşfedilmemiş ara sokaklara girerim.Her sokakta farklı bir hikaye anlatır bana...Bu hikayeleri defterime yazar, yoluma devam ederim.Bzaen bir yapının önünde durur belki başkaları için bir şey ifade etmeyen izler ararım.

Sonra mı? Dünyaya geri dönerim, insanların farkında olmadan kendilerini kaptırdıkları karmaşaya...Keşfedecekleri birçok şey varken anlamsız bulduğum karmaşaya dahil olmadan bir başka yere keşfe çıkmaya...