Çektiğim Fotoğrafta Gördüklerimi Anlatmak

 

Hayatım boyunca her zaman keşfetme duygum benimle birlikte büyük bir merak ile büyümüştür. Yaşadığım dünyada sadece bulunduğum çevre değil, sınırlarımın dışındaki dünyayı her defasında bir gün keşfe çıkacağıma dair bir umut vardı. Ve zamanı geldiğinde umut ettiğim keşif yolculuğu gerçek oldu.

İşim gereği dünyanın her yerine seyahat ediyorum. Bu durum benim için büyük bir nimet diyebilirim. Gitmek istediğim keşfe çıkmak istediğim her şehre zamanı geldiğinde gidiyorum. Ne zaman gidebileceğimi ben kendim karar vermiyorum ama gitme zamanın geldiğinde ise büyük bir heyecanla o şehre doğru yola çıkıyorum. Gideceğim şehirle ilgili bir çok araştırma yapıyorum. Nereye nasıl ne şekilde gidebilirim diye… Ulaşım durumunu çözdükten sonra benden mutlusu yok diyebilirim. Otele yerleşip bulduğum ilk fırsatta keşif turuna çıkıyorum.

Bu yazıyı yazma sebebim olan yer ise Erzincan, yıllardır merak ettiğim şehirler arasındaydı. Her zaman izlediğimiz akşam haberlerinde hep karlı havası  karşıma çıkardı. Bir şekilde  Erzincan’ı keşfetmek isterdim .Soğuk havası ile nasıl bir yer insanın merak duygusunu uyandıran bir şehir.. Erzincan’ a akşam üzeri geldim. Havalimanından çıktığınız gibi sizi çok soğuk ama bir o kadar güzel  kar soğuğu karşılıyor. Gözünüze çarpan her yerde muhteşem güzellikte kar sarkıtları dikkat çekiyor. Çok yakınından değil ama fotoğraf makinenizle ayarlayabileceğiniz yakınlıkta güzel fotoğraflarını yakalayabilirsiniz. 

Erzincan, Türkiye’nin diğer illeri ile kıyaslama yapacak olursam daha yeni yeni gelişmeye başlamış bir şehir diyebilirim. Şehir merkezine geldiğinizde otellerin dışında pek fazla gidebileceğiniz kahve vb. Bir şeyler içeceğiniz yer yok. Yerel  lezzetler yiyebileceğiniz bir çok yer mümkün. Yalnız dışarı çıkacağınız zaman sıkı giyinmekte fayda var, soğuğu fena halde insanın içine işliyor.

Bir çok fotoğraf çektim şehirle ilgili ama en çok bu çektiğim fotoğraf beni çok etkiledi. Bulutlar, gökyüzü ve dağın heybetli duruşu beni benden aldı diyebilirim. Kadrajıma giren bu görüntü bana o kadar çok şey hissettirdi ki bu hissettiklerimi cümlelerle hayat vermeye çalışacağım. Her çektiğim fotoğraf yada takip ettiğim fotoğrafçıların deklanşöründen çıkan her fotoğraf  bana  bir duygu hissettirir ve o fotoğrafın içinde kaybolurum. 

Bu fotoğrafı çekmeden önce şehirden hissettiğim derin bir yalnızlıktı. Kaybolmuş kendini bulma çabasına girmiş bir yalnızlık… Kimsenin destek olmadığı tek başına hayatta  kalma yolunda ilerlemeye çalışan bir şehir. Bu fotoğrafı çekmek için telefonumu ayarladığımda gördüğüm gözle kalbimin hissi bu dünya beşeri olarak yalnız hissetsen de aslında seni yalnız bırakmayan bütün heybeti ile seni koruyup kollayan biri olduğunu gösteriyordu. O’nu gerçekten kendi gözlerimizle görmek istiyorsak yarattığı her varlık ile O’nu her şekilde görebiliriz. Keşiş Dağına doğru bakarken yalnız olmadığımı hatırlattığı için şükrettim.

Yazımın sonuna gelirken umarım keyif  ile okumuşsunuzdur. Bir sonraki yazıda görüşmek üzere…