Hayalet Kelimeler Bölüm 7
İlkyazımı yayınladığımdan beri her sabah daha bir mutlu uyandığımı fark ettim. Yazdığım ilk yazıdan bu yana hızlı olmasa bile belli bir okuyucu kitlesine ulaşmaya başlamıştım. Bir taraftan penceredeki adam romanımı yazarken bir taraftan kısa hikâyeler yayınlıyordum. Onlar beni hayalet yazar olarak biliyorlardı. Fiziken nasıl olduğum kimseyi ilgilendirmiyor sadece yazdığım her cümlede benim nasıl bir insan olduğumu çözmeye çalışıyor gibiydiler. Okuduğum yorumlarda cümlelerimdeki her mutluluğu hissettiklerini anlayabiliyordum. İnsanlarla bir şekilde kendimi, yapmak istetip yapamadıklarımı yazarak iletişim kuruyordum. Eskisi gibi can sıkan bir ruh hali ile uyanmıyordum ve bu yazdıklarıma yansıyordu. Penceredeki adamı yaz başında balkonda otururken fark etmiştim. Giriş katı bir dairede oturduğu halde penceresini net bir şekilde görebiliyordum. Her sabah istinasız pencerenin yakınındaki koltuğa oturup geçen otobüslerin hepsine el sallıyordu. Bazı otobüs şoförleri ona geri selam vermek...
