Kapıyı Aralık Bırak...

Kalbim rahat… Daha önce yaşadığım senle ilgili durumlarda kalbim de sanki her an her şey bitecekmiş bir endişe olurdu. Ama bugün kendimi hiç ummadığım kadar rahat hissediyorum. Neden mi?

İlk başta yine her zaman ki gibi kendimi mi kandırıyorum diye düşündüm. Yok, bu sefer hissettiğim kendimi kandırdığımda hissettiğim duygu aynı değildi. Çünkü onunla senin hakkında konuşurken bir şey fark ettim. Seni ona anlatırken aslında yanlış cümleler kuruyormuşum:”Yüzleş kalbinle”

“Nasıl?”

“Sor bakalım kalbine.  Ona hissettiğin sevgi ne kaplıyor?” sordum;

“Kalbim, onu ne kadar seviyorsun?”

“Ben bilmiyorum onu ne kadar sevdiğimi.” Diye cevap aldım.

“Farkında olmadan sana yaşattığı onca duyguya rağmen hala vazgeçmiyorsun neden?”

“Ben bilmiyorum.”dedi.

            Bu cevapları aldıktan sonra aslında nerede nasıl hata yaptığımı gösterdi. Seninle ilgili ben ne istiyordum ki ondan… Ben değil biz demeye başladım, şuan kendimce sana koyduğum isimle anlatmaya başladığım vakit kalbimin o hissettiği o huzuru sana nasıl anlatacağımı bilmiyorum. Her şeyi anlatıyordum ama bilmiyordum ne olacağı… İşte her şey değişmeye başladı. Sana dair her şey…

           

Aralık ayının bu ilk gününde güzel bir “Kapıyı aralık bırak” yazısı da yazayım dedim buraya. Sonbahar da bir hüzne dalan insan bakalım kapıyı aralık bıraktığımız ve merhaba dediğimiz bu kış ayında nasıl bir mutluluğa kapı açacak.