Bir Pazar Yazısı: Yalnızlığın Hissi

 

Bir Otel Odasında Hissettiğim Yalnızlık

Bilmediğim ülkede evimden kilometrelerce uzakta yalnız başıma masada oturmuş bu satırları yazmaya karar verdim. Bir nevi bir günlük yazısı gibi olacak; evinde kimseye anlatamadıklarını kendince isim verdiği defterine döktüğü satırları kimsenin okuyacağını düşündüğünü bilerek içinden geldiği gibi uzun uzun yazması gibi yazacağım bu satırları.

Kısa bir süre içinde işim gereği farklı ülkelerde otel odalarında konaklamaya başladım. Her girdiğim otel odası beni farklı bir duygular içerisinde hissettirdi. Şuan bulunduğum otel odasında ise yalnızlığın ne kadar büyük bir sessizlik olduğunu hissettiyor bana. Odada benden başka kimse yok,normal şartlarda kalacağım süre uygun ise gerekli hazırlığımı yapar o gün kalacağım şehri keşfetmeye çıkar, insanlarına yaşadıkları yerleri keşfederim. Bazen de odadan hiç çıkmaz pencereden akan dünyayı izler aklımdan hikaye yazarım. 

Bugünde odadan çıkmadım çünkü şehre ayak bastığım andan itibaren büyük bir yalnızlık duygusunu hissettirdi bana. Etrafına baktığımda boş bi alandan başka bir şey yok ve zaman olabildiğince yavaş akıyordu. Attığım her adım o kadar yavaş akıyordu ki normal yaşadığım zaman daha hızlı aktığına fark etmeme sebep oldu. Odaya girdiğim anda kendi tarzında döşenmiş otel odasıydı yatak, televizyon ve diğer ekipmanlardan oluşan bir oda… Dışarı çıkmak istemedim. Rahat kıyafetlerimi giyip koltuğa oturup öylece etrafıma baktım hiç bir şey düşünmeden…Tek başıma başka bir varlık olmadan bu odada oturduğumda içimde hissettiğim yalnızlık daha önce hissettiğim kadar olmamıştı.Bu hissi neden bu şekilde hissettiğimi bir türlü anlayamadım. Beni çok seven bir eşim ve ailem, yakın dostlarım var yalnız şuan hiç biri benim yanımda değil. Onlara istediğim an ulaşamayacak bir mesafedeyim. Bu cümleyi yazdığımda aklınıza internet araçları ile iletişim kurabilirsin ne var ki bunda diye düşünebilirsiniz. Yalnız araya onları fiziken hissedemeyeceğiniz mesafeler girdiği zaman bu durum gittikçe zorlaşır. Bu duygu hissi artıkça yalnızlık hissiyatı daha çok hissedilmeye başlanıyor. Bu cümleleri yazarken dışarıda daha önce de yaşadığım bir durumu bana tekrar hatırlatan bir ses geliyor. Yazmayı bırakıp balkona çıkıp o sesi dinledim bir süre… Evet herkesten ne kadar uzak olursam olayım bana hiç bir zaman yalnız olmadığımı hatırlattı. Sevdiklerimden kilometrelerce uzak olsam da.

Yalnızlık bazen sizin bütün her şeyinizi ele geçirecek boyuta gelebilir. İlk başlarda farketmeden hayatınıza girer, onu çok seversiniz ve tüm hayatınızı kapladığı anda ise hayatınıza hiç bir insanın adım atmamasını isterseniz kendi yalnızlığınızla mutlu yaşadığınızı düşünüp kendinizi bir şekilde kabul edemediğiniz kandırmanın içerisinde olup hayatınıza devam edersiniz. 

Bu otel odasında yalnızken kendini çok mutlu olduğunu düşüncesiyle kandıran bir insanın varlığını hissederek yazdım. Onun hissettiklerini elimden geldiğince buraya yazmaya çalıştım. Bir sonraki satır aralarında görüşmek üzere…